De allerlaatste keer...
Blijf op de hoogte en volg Lenneke
08 April 2014 | Ghana, Tamale
Lieve iedereen,
Het is ondertussen alweer iets langer dan twee weken geleden dat ik sochtends vroeg met mijn drie nog steeds best wel volle koffers, met heel veel knuffels, zwarte maskers en zwarte pieten pruiken werd ontvangen op schiphol. Het is eigenlijk nog maar heel kort geleden maar het voelt alsof ik nooit ben geweest, Ghana lijkt wel een hele verre en vage droom. De eerste warme douche was geweldig en poepen in je eentje op een schone en vertrouwde WC was ook zeker niet mis. Maar na drie keer naar de WC te zijn geweest en gewoon de koelkast open te kunnen trekken voor alles waar ik zin in heb is dat ook al weer normaal.
Je hebt echt geen idee hoe snel je weer gewend bent aan alles en ik mijn vieze kleren met gatten weer had ingeruild voor mijn Nederlandse kloffie.
En hoewel ik heel blij ben weer thuis te zijn begin ik Ghana steeds meer te missen, en begin ik ook steeds meer te beseffen wat een fantastische ervaring ik heb gehad. Poepen op het poepveld was misschien niet ideaal maar ik zal nooit meer vergeten hoe ik daar zat met al mijn broertjes en zusjes op een rijtje, en hoe de kleinste van 1,5 altijd om het muurtje kwamen kijken als ik aan het douchen was met van die grote ogen want een naakte blanke hadden ze nog nooit gezien, hoe we s'avonds met heel de familie buiten lagen ik natuurlijk mijn eigen matje waar de kinderen eigenlijk niet op mochten komen van de moeders. Maar als ze dan s'nachts wakker werden kwamen ze toch stiekem bij mij op het matje liggen en werd ik wakker met drie hummeltjes naast me. Ik heb echt het gevoel gekregen dat ik een lid van die familie ben geworden en ik zal hen nooit meer vergeten, net zo goed als dat zij mij niet meer vergeten maar ook jullie niet meer. Want dankzij jullie staat er echt een kast van een huis met een prachtig dak.
Ghana ik ga je missen! Alle drukte, chaos, liefde voor elkaar, de viezigheid, hitte, stof, lemmen hutjes, stroomuitval, kinderen, gastvrijheid, warme ontvangsten, vrijwilligers, en het meeste de al gehele sfeer.
Ik wil jullie alllemaal heel erg bedanken voor het trouw lezen van mijn blog ook al kwam die de laatste paar weken iets onregelmatiger en ik ben iedereen die aan het dak heeft mee betaald super super dankbaar. jullie hebben mijn Ghaneese familie iets gegeven waar ze voor altijd profijt van zullen hebben en zelf nooit voor elkaar hadden kunnen krijgen.
Papa blijft maar zeggen hoe mijn ogen en gezicht straalde elke keer dat die me zag op face time, en dankzij jullie heb ik nog een reden om terug te gaan want we moeten natuurlijk wel het eindresultaat van het huis zien!
Ghana ik zie je snel!!!!
Het is ondertussen alweer iets langer dan twee weken geleden dat ik sochtends vroeg met mijn drie nog steeds best wel volle koffers, met heel veel knuffels, zwarte maskers en zwarte pieten pruiken werd ontvangen op schiphol. Het is eigenlijk nog maar heel kort geleden maar het voelt alsof ik nooit ben geweest, Ghana lijkt wel een hele verre en vage droom. De eerste warme douche was geweldig en poepen in je eentje op een schone en vertrouwde WC was ook zeker niet mis. Maar na drie keer naar de WC te zijn geweest en gewoon de koelkast open te kunnen trekken voor alles waar ik zin in heb is dat ook al weer normaal.
Je hebt echt geen idee hoe snel je weer gewend bent aan alles en ik mijn vieze kleren met gatten weer had ingeruild voor mijn Nederlandse kloffie.
En hoewel ik heel blij ben weer thuis te zijn begin ik Ghana steeds meer te missen, en begin ik ook steeds meer te beseffen wat een fantastische ervaring ik heb gehad. Poepen op het poepveld was misschien niet ideaal maar ik zal nooit meer vergeten hoe ik daar zat met al mijn broertjes en zusjes op een rijtje, en hoe de kleinste van 1,5 altijd om het muurtje kwamen kijken als ik aan het douchen was met van die grote ogen want een naakte blanke hadden ze nog nooit gezien, hoe we s'avonds met heel de familie buiten lagen ik natuurlijk mijn eigen matje waar de kinderen eigenlijk niet op mochten komen van de moeders. Maar als ze dan s'nachts wakker werden kwamen ze toch stiekem bij mij op het matje liggen en werd ik wakker met drie hummeltjes naast me. Ik heb echt het gevoel gekregen dat ik een lid van die familie ben geworden en ik zal hen nooit meer vergeten, net zo goed als dat zij mij niet meer vergeten maar ook jullie niet meer. Want dankzij jullie staat er echt een kast van een huis met een prachtig dak.
Ghana ik ga je missen! Alle drukte, chaos, liefde voor elkaar, de viezigheid, hitte, stof, lemmen hutjes, stroomuitval, kinderen, gastvrijheid, warme ontvangsten, vrijwilligers, en het meeste de al gehele sfeer.
Ik wil jullie alllemaal heel erg bedanken voor het trouw lezen van mijn blog ook al kwam die de laatste paar weken iets onregelmatiger en ik ben iedereen die aan het dak heeft mee betaald super super dankbaar. jullie hebben mijn Ghaneese familie iets gegeven waar ze voor altijd profijt van zullen hebben en zelf nooit voor elkaar hadden kunnen krijgen.
Papa blijft maar zeggen hoe mijn ogen en gezicht straalde elke keer dat die me zag op face time, en dankzij jullie heb ik nog een reden om terug te gaan want we moeten natuurlijk wel het eindresultaat van het huis zien!
Ghana ik zie je snel!!!!
-
08 April 2014 - 15:22
Harry:
Lieverd,
Wat spreekt er een warm gevoel voor Ghana uit jouw woorden, maar zoals je weet zag ik dat elke keer in die stralende ogen van je.
Heerlijk je weer bij me te hebben, weet zeker dat of Ghana hier komt of dat jij naar Ghana zult gaan.
Kus
Pa -
08 April 2014 - 16:33
Rita Geldof :
Ik volgde je vanaf het begin en we hebben samen in Tamale gewoond
Misschien wel ontmoet in Town of elders
Ik ben al weer 3 weken thuis en ook ik mis alles wat jij beschrijft
Al heb ik geen dak geplaatst op mijn compound , er werd wel weer een woongedeelte aangebouwd
Ik weet zeker dat dit betaald werd van mijn ( en mijn voorgangers ) verblijfscedies
Ik hoop dat je nog een keer terug kunt gaan naar Tamale om te kijken hoe het er dan is
Ik ga zeker weer een keer werken in Afrika ----- ben ook besmet met dit virus
Groetjes uit Zeeland
Rita Geldof ( mijn verhalen staan op ritageldof.waarbenjij.nu )
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
