Ni ti yun paleh!
Blijf op de hoogte en volg Lenneke
15 Januari 2014 | Ghana, Tamale
Ik wens jullie namens mama en mij een heel gelukkig nieuwjaar ook al is het ondertussen weer een tijdje geleden, ik hoop dat jullie de feestdagen net zo goed hebben gevierd als ik hier. Een zes gangen dinner, oliebollen, sterretjes en een heleboel glazen wodka en gezelligheid hebben het eind van 2013 hier in Ghana onvergetelijk gemaakt.
We hebben hier elke week wel weer een reden voor een feestje, een afscheid, een feestdag, een verjaardag of gewoon omdat het kan. Zo hadden wij het weekend na Oud en nieuw een jarige die hier 18 jaar werd, een betere reden voor een feestje is er natuurlijk niet. Loes en ik hadden de taak van partyplanners op ons genomen, maar ja een luchtkussen verhuurbedrijf of escort bureau ziet hier niet om de hoek, dus hoe gaan we dat dan regelen… Uiteindelijk zijn we gewoon op de eerste de beste knappe Ghanees die we kenden afgestapt om te vragen of die misschien wou strippen voor onze jarige vriendin, je hebt natuurlijk wel een stripper nodig als je 18 wordt en ja hoor vond die geen probleem hij zou wel even langskomen met zijn vrienden. Daar zat ze dan hoor op zaterdagavond naar het ontblote bovenlijf van de knappe Salam te kijken terwijl hij aan het dansen was op ‘Leave your head on’. Al met al een super gezellige avond.
Maandag na het grote feestje ben ik samen met Danielle s’avonds op de fiets gestapt om dan eindelijk mama op te halen van het busstation. De communicatie ging niet helemaal goed want uiteindelijk stond zij bij het busstation en ik op kantoor. Maar dat mocht de pret niet drukken want een kwartiertje later zaten we samen op kantoor, lekker bij te kletsen en zij bij te komen van de lange reis. Het was echt zo’n maf gevoel in het begin, je ziet eindelijk je moeder weer, eindelijk iets vertrouwds van thuis. Maar aan de andere kant bouw je hier zo erg je eigen leventje op dat juist dat vertrouwde van thuis er niet zo goed in past. Dit gevoel was gelukkig snel weer verdwenen, en het lijkt al net of mama er al die tijd al is geweest, ze heeft hier der eigen schilder projectje en is op dit moment bezig met het alfabet. Ze doet het zelfs zo goed dat alle leraren komen vragen of ze het ook alsjeblieft in hun klas wil doen, en Madame Victoria (ze schildert haar klas) maar zeggen ‘I have the nicest classroom of them all’.
De projecten gaan nog steeds heel erg goed, de school had sinds 13 december vakantie, maar zou wel openblijven voor kindjes die wilden komen spelen. We zijn dus drie weken lang een beetje het entertainment programma geweest voor alle kindertjes die langskwamen, en als wij niet voor genoeg vermaak zorgden dan deden ze dat zelf wel door vogeltjes of vleermuizen uit de lucht te gooien en ons er mee bang te maken. Maar doordat er steeds verschillende kinderen kwamen stond het wond verzorgen een beetje op een laag pitje, na de vakantie gaan we weer beginnen.
Ook ben ik nu sinds een week of vier begonnen op het weeshuis, van tevoren had ik heel veel schokkende verhalen gehoord over de toestand van het weeshuis en hoe er met de kinderen wordt om gegaan. Maar ik vind het reuze meevallen, de kinderen komen qua eten en kleren niks te kort, alleen liefde en aandacht hebben ze heel hard nodig maar daar zijn wij gelukkig voor. De leeftijd verschilt van 2 weken oud tot een jaar of 10/11, dus ik ben heel de dag bezig met moederen over alle kindjes. De kindjes zijn echt schatjes ik vind het echt geweldig het liefst neem ik ze allemaal mee naar huis. Ik kan hier natuurlijk niks tastbaars achter laten maar elke knuffel en glimlach is er toch weer eentje extra.
Als laatste en misschien ook wel beste nieuws is dat ik het zo erg naar me zin heb dat ik gewoon nog anderhalve maand langer blijf! Ik heb drie weken zitten wikken en wegen of ik een project in Zuid-Amerika zou gaan doen, naar huis zou gaan of gewoon langer hier zou blijven. Ik heb het hier zo naar me zin, en de gedachte dat ik hier over 2 weken al zou vertrekken kon ik niet verkroppen, dus heb ik besloten langer te blijven, deze kans krijg je maar een keer en die pak ik dus ook met beide handen aan.
Een hele dikke knuffel van Mama en mij!
We hebben hier elke week wel weer een reden voor een feestje, een afscheid, een feestdag, een verjaardag of gewoon omdat het kan. Zo hadden wij het weekend na Oud en nieuw een jarige die hier 18 jaar werd, een betere reden voor een feestje is er natuurlijk niet. Loes en ik hadden de taak van partyplanners op ons genomen, maar ja een luchtkussen verhuurbedrijf of escort bureau ziet hier niet om de hoek, dus hoe gaan we dat dan regelen… Uiteindelijk zijn we gewoon op de eerste de beste knappe Ghanees die we kenden afgestapt om te vragen of die misschien wou strippen voor onze jarige vriendin, je hebt natuurlijk wel een stripper nodig als je 18 wordt en ja hoor vond die geen probleem hij zou wel even langskomen met zijn vrienden. Daar zat ze dan hoor op zaterdagavond naar het ontblote bovenlijf van de knappe Salam te kijken terwijl hij aan het dansen was op ‘Leave your head on’. Al met al een super gezellige avond.
Maandag na het grote feestje ben ik samen met Danielle s’avonds op de fiets gestapt om dan eindelijk mama op te halen van het busstation. De communicatie ging niet helemaal goed want uiteindelijk stond zij bij het busstation en ik op kantoor. Maar dat mocht de pret niet drukken want een kwartiertje later zaten we samen op kantoor, lekker bij te kletsen en zij bij te komen van de lange reis. Het was echt zo’n maf gevoel in het begin, je ziet eindelijk je moeder weer, eindelijk iets vertrouwds van thuis. Maar aan de andere kant bouw je hier zo erg je eigen leventje op dat juist dat vertrouwde van thuis er niet zo goed in past. Dit gevoel was gelukkig snel weer verdwenen, en het lijkt al net of mama er al die tijd al is geweest, ze heeft hier der eigen schilder projectje en is op dit moment bezig met het alfabet. Ze doet het zelfs zo goed dat alle leraren komen vragen of ze het ook alsjeblieft in hun klas wil doen, en Madame Victoria (ze schildert haar klas) maar zeggen ‘I have the nicest classroom of them all’.
De projecten gaan nog steeds heel erg goed, de school had sinds 13 december vakantie, maar zou wel openblijven voor kindjes die wilden komen spelen. We zijn dus drie weken lang een beetje het entertainment programma geweest voor alle kindertjes die langskwamen, en als wij niet voor genoeg vermaak zorgden dan deden ze dat zelf wel door vogeltjes of vleermuizen uit de lucht te gooien en ons er mee bang te maken. Maar doordat er steeds verschillende kinderen kwamen stond het wond verzorgen een beetje op een laag pitje, na de vakantie gaan we weer beginnen.
Ook ben ik nu sinds een week of vier begonnen op het weeshuis, van tevoren had ik heel veel schokkende verhalen gehoord over de toestand van het weeshuis en hoe er met de kinderen wordt om gegaan. Maar ik vind het reuze meevallen, de kinderen komen qua eten en kleren niks te kort, alleen liefde en aandacht hebben ze heel hard nodig maar daar zijn wij gelukkig voor. De leeftijd verschilt van 2 weken oud tot een jaar of 10/11, dus ik ben heel de dag bezig met moederen over alle kindjes. De kindjes zijn echt schatjes ik vind het echt geweldig het liefst neem ik ze allemaal mee naar huis. Ik kan hier natuurlijk niks tastbaars achter laten maar elke knuffel en glimlach is er toch weer eentje extra.
Als laatste en misschien ook wel beste nieuws is dat ik het zo erg naar me zin heb dat ik gewoon nog anderhalve maand langer blijf! Ik heb drie weken zitten wikken en wegen of ik een project in Zuid-Amerika zou gaan doen, naar huis zou gaan of gewoon langer hier zou blijven. Ik heb het hier zo naar me zin, en de gedachte dat ik hier over 2 weken al zou vertrekken kon ik niet verkroppen, dus heb ik besloten langer te blijven, deze kans krijg je maar een keer en die pak ik dus ook met beide handen aan.
Een hele dikke knuffel van Mama en mij!
-
15 Januari 2014 - 23:45
Renate:
Ha lieve meis(en),
Wat een goed plan om langer te blijven. Je energie en plezier is goed te lezen in je verhalen. Zoals ik je moeder ook gewenst heb. Geniet!!
BTW een carrière als kinderverpleegkundige.....je start is er al.
Trots op mijn stoere nicht.
Knuf en kus Renate...ook voor Dorine -
20 Januari 2014 - 22:21
Priet Graveland:
ook reageer ik op dit verslag. van len ik voel helemaal met je mee .en vind het fijn voor je echt omdat je zo goedmet je gevoel bezig bent. je staat nu echt met twee benenin deze wereld onder bij zondere omstandigheden kus kus kusvoor dat!!!!!!!! kuffel voor jou en alle kinderen ,!!! hoi lieve grote dochter ook vind ik jou geweldig heb " gote " thijs gesproken heb ook begrepen dat je weer op de been ben. wees voorzichtig op jezelf en probeer niet alle scholen. te voorzien van iets moois ik mis je wel hoor lekker voor je om zo met lenneke te kunnenzijn. hier alles nog hetzelfde heel veel liefs van mij en marliesen groeten van familieKUS -
26 Januari 2014 - 11:23
Sylvia:
Hoi lenneke,wat fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt hoorde ook dat je nog 1,5 maand langer blijft nou meis groot gelijk hoor.ik wens je ook nog een heel gelukkig en gezond nieuwjaar(beetje laat hmmm). De foto's die ik voorbij zie komen zien er fantastisch uit,wat maak je veel mee zeg.ik wens je nog veel heel veel plezier en fun en stuur je gauw nog een keer een berichtje.hartelijke groetjes sylvia.xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley