Halleluja God bless you
Blijf op de hoogte en volg Lenneke
12 December 2013 | Ghana, Tamale
We zijn ondertussen alweer twee weekenden verder en er zijn weer een hele hoop leuke dingen gebeurd!
In het eerste weekend zijn we op vrijdag met alle vrijwilligers, Bash en een chauffeur 'vroeg' in de ochtend vertrokken naar Wa, hier kun je hippo's spotten en in een boomhut slapen. Het is zo'n 7 uur rijden naar Wa en met de lunch, wat meestal zo'n 2 uur duurt kwamen we dus in de avond daar aan. We zouden de eerste avond in de boomhut slapen maar het was donker toen we aankwamen, dus de gapende gaten en loszittende planken zagen we gelukkig nog niet toen we erin gingen liggen. Bash sliep samen met ons op de boomhut en hij begon voor het slapen gaan zijn dikke trui en ski sokken aan te doen. Wij kwamen echt niet meer bij, het wordt een nachtje onder de 30 graden en die afrikanen trekken al hun winterkloffie aan. Maar snacht's viel er niet zoveel meer te lachen want het was echt beren koud , daar lagen Malou en ik dan in ons reislakentje te bibberen. Het wakker worden in de buitenlucht midden in het bos met het mooie uitzicht maakte het gelukkig weer goed. Overdag zijn we in de ochtend gaan kanoën op zoek naar hippo's, we hoefden niet ver te zoeken want na 10 minuten zagen we ze al liggen. Gelukkig van een afstandje want wat zijn die beesten groot zeg, die tanden wil je echt niet van dichtbij zien.
Overdag hebben we heerlijk geluncht in Wa zelf en s'avonds kregen we een traditionele dans van alle kinderen uit de buurt en hebben we zelfs een beetje tegen onze zin in meegedaan. We sliepen weer buiten, niet in de boomhut maar op een platform, dit keer was ik de kou voor en had ik om een extra dekentje gevraagd.
Volgende morgen zouden we vroeg vertrekken maar op de ochtend zelf zei Bash even tussen mond en lippen door dat de accu leeg was. Daar stonden we dan in een dorpje in de middle of nowhere wachtend op een auto die misschien 1 keer in de twee uur voorbij kwam met de wetenschap dat het volgende stadje zo'n drie kwartier rijden van ons vandaan lag. Uiteindelijk viel het reuze mee en binnen een uurtje waren we al weer op weg naar huis. Onderweg hebben we nog een keer een lekken band gehad, en hebben we 'vrienden' (iedereen die gedag zegt is je vriend) moeten helpen met hun banden, want 1 band was los geraakt en de andere band was lek en scheef.
Na een dag met een heleboel oponthoud zijn we toch weer veilig thuis gekomen en hebben we een super weekend gehad. De groep is super gezellig en ik kan het eigenlijk met iedereen heel goed vinden.
Doordeweeks heb ik op de school elke dag met Esther meegekeken bij de wondverzorging, zodat ik het die week erna zelf zou kunnen doen. De wondverzorging is echt een fulltime bezigheid en de kinderen blijven de hele dag komen, sommige echt met gapende gaten die ook zwaar ontstoken zijn en sommige met hele kleine wondjes waar je eigenlijk niks mee hoeft te doen maar ze willen graag wat aandacht. Dus met wat vaseline en wat liefde wordt er ook een hoop genezen.
In het weekend zijn we vrijdag weer uitgegaan, wat net als vorige keer super leuk was. En overdag gaan we dan bij het zwembad een beetje uitbrakken en lekker zonnen.
De weken vliegen echt voorbij en ik zit al gewoon weer bijna op de helft van mijn verblijf hier. Ik had van tevoren nooit verwacht dat ik het zo naar mijn zin zou hebben als dat ik het heb. Je past je zo makkelijk en snel aan dat je eigenlijk niet doorhebt wat er allemaal anders is en hoe anders de mensen zijn.
Zo kwam er van de week een man bij ons staan terwijl wij aan het lunchen waren die een hele evangelie kwam houden en vroeg of we even met hem mee wildenen bidden. Hij pakten onze handen vast en daar gingen we hoor midden in het restaurant met gesloten ogen Halleluja en Amen.
In het eerste weekend zijn we op vrijdag met alle vrijwilligers, Bash en een chauffeur 'vroeg' in de ochtend vertrokken naar Wa, hier kun je hippo's spotten en in een boomhut slapen. Het is zo'n 7 uur rijden naar Wa en met de lunch, wat meestal zo'n 2 uur duurt kwamen we dus in de avond daar aan. We zouden de eerste avond in de boomhut slapen maar het was donker toen we aankwamen, dus de gapende gaten en loszittende planken zagen we gelukkig nog niet toen we erin gingen liggen. Bash sliep samen met ons op de boomhut en hij begon voor het slapen gaan zijn dikke trui en ski sokken aan te doen. Wij kwamen echt niet meer bij, het wordt een nachtje onder de 30 graden en die afrikanen trekken al hun winterkloffie aan. Maar snacht's viel er niet zoveel meer te lachen want het was echt beren koud , daar lagen Malou en ik dan in ons reislakentje te bibberen. Het wakker worden in de buitenlucht midden in het bos met het mooie uitzicht maakte het gelukkig weer goed. Overdag zijn we in de ochtend gaan kanoën op zoek naar hippo's, we hoefden niet ver te zoeken want na 10 minuten zagen we ze al liggen. Gelukkig van een afstandje want wat zijn die beesten groot zeg, die tanden wil je echt niet van dichtbij zien.
Overdag hebben we heerlijk geluncht in Wa zelf en s'avonds kregen we een traditionele dans van alle kinderen uit de buurt en hebben we zelfs een beetje tegen onze zin in meegedaan. We sliepen weer buiten, niet in de boomhut maar op een platform, dit keer was ik de kou voor en had ik om een extra dekentje gevraagd.
Volgende morgen zouden we vroeg vertrekken maar op de ochtend zelf zei Bash even tussen mond en lippen door dat de accu leeg was. Daar stonden we dan in een dorpje in de middle of nowhere wachtend op een auto die misschien 1 keer in de twee uur voorbij kwam met de wetenschap dat het volgende stadje zo'n drie kwartier rijden van ons vandaan lag. Uiteindelijk viel het reuze mee en binnen een uurtje waren we al weer op weg naar huis. Onderweg hebben we nog een keer een lekken band gehad, en hebben we 'vrienden' (iedereen die gedag zegt is je vriend) moeten helpen met hun banden, want 1 band was los geraakt en de andere band was lek en scheef.
Na een dag met een heleboel oponthoud zijn we toch weer veilig thuis gekomen en hebben we een super weekend gehad. De groep is super gezellig en ik kan het eigenlijk met iedereen heel goed vinden.
Doordeweeks heb ik op de school elke dag met Esther meegekeken bij de wondverzorging, zodat ik het die week erna zelf zou kunnen doen. De wondverzorging is echt een fulltime bezigheid en de kinderen blijven de hele dag komen, sommige echt met gapende gaten die ook zwaar ontstoken zijn en sommige met hele kleine wondjes waar je eigenlijk niks mee hoeft te doen maar ze willen graag wat aandacht. Dus met wat vaseline en wat liefde wordt er ook een hoop genezen.
In het weekend zijn we vrijdag weer uitgegaan, wat net als vorige keer super leuk was. En overdag gaan we dan bij het zwembad een beetje uitbrakken en lekker zonnen.
De weken vliegen echt voorbij en ik zit al gewoon weer bijna op de helft van mijn verblijf hier. Ik had van tevoren nooit verwacht dat ik het zo naar mijn zin zou hebben als dat ik het heb. Je past je zo makkelijk en snel aan dat je eigenlijk niet doorhebt wat er allemaal anders is en hoe anders de mensen zijn.
Zo kwam er van de week een man bij ons staan terwijl wij aan het lunchen waren die een hele evangelie kwam houden en vroeg of we even met hem mee wildenen bidden. Hij pakten onze handen vast en daar gingen we hoor midden in het restaurant met gesloten ogen Halleluja en Amen.
-
12 December 2013 - 21:23
Renze Van Streun:
Halleluja! Uit jou mond nog wel! Meid wat schrijf je leuk. Houden zo we blijven genieten en hebben ook je email ontvangen en op de kaart bij getekend waar je nu zit.
Een dikke zoen van Opa en Oma. -
13 December 2013 - 16:14
Abichail:
Hoi Lenneke ,
Ik weet niet of jij dit gericht ontvangt ! Jij hebt echt leuke en spannende reisverhalen. Ik geniet hier echt van en waan mij dan even in Afrika !!
xx -
14 December 2013 - 17:17
Imke:
Hoi Lenneke,
Dorine vertelde me al dat je heel goed schrijft, en dat kan ik zeker beamen! Je schept een mooi beeld van de situatie daar, en het lijkt me spannend en uitdagend, en daarom precies iets voor jou!
Ik zal je blogs gaan lezen .... geniet ervan ... en veel plezier samen met Dorine in Januari!
Groetjes
Imke
PS. Moeder van Renske en Kim! -
15 December 2013 - 21:46
Oma/Opa Bohm:
Hoi Lenneke,
we hebben je bericht "Halleluja" gelezen,
spannend zo met die hippo;s pas maar op , die zijn echt
levensgevaarlijk
leuk dat je het zo naar je zin hebt en dat je zoveel nieuwe
dingen beleeft. spannend en interessant!
tot de volgende keer, groetjes oma/opa -
19 December 2013 - 16:07
Oma/Opa Bohm:
Hi Lenneke,
vanmorgen ontvingen wij je kerst/nieuwskaart.
Leuk! heel erg bedankt. Wij vonden het gezellig zoiets van te ontvangen, maast alle
mailberichten die je gestuurd hebt en diewij natuurlijk helemaal gelezen hebben.
Wij weten niet of en hoe Kerst en Nieuwjaar in Ghana gevierd wordt, maar wij
wensen je toch fijne kerstdagen en een vrolijke jaarwisseling toe.
veel plezier daar en een goed 2014 toegewenst.
Oma/Opa Bohm. -
20 December 2013 - 19:48
Elfriede:
Hey Len,
Ja het gaat daar allemaal iets anders dan hier zo te zien. Maar zo maak je nog eens wat mee en heb je het gelukkig allemaal overleefd. Veel plezier. Xx -
22 December 2013 - 06:08
Monique:
Ha Lenneke,
Wat ontzettend leuk dit allemaal te lezen. Helaas krijg ik geen automatische melding als jij iets op dit blog plaatst dus als ik eraan denk en in de gelegenheid ben om het te lezen zie ik pas jouw verhalen. Dat betekent dat ik nu vier verhalen achter elkaar heb gelezen, erg leuk zo op een zondagmorgen.
Maar meis wat maak je een hoop mee en wat een andere wereld. Ik begrijp helemaal wat je bedoelt met dat je niet meer doorhebt dat het allemaal zo anders is en ook dat mensen daar op hun manier eigenlijk best gelukkig zijn ondanks de primitieve omstandigheden.
Ook ik geniet van jouw verhalen en kijk uit naar de volgende.
Veel liefs en doe voorzichtig.
Groetjes uit een voor Thaise begrippen koel en in kerstsfeer gehuld Thailand.
Marco en Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
