Kennis maken met mijn nieuwe familie

Ik ben nu anderhalve week, drie huwelijks aanzoeken en een heleboel gekke ervaringen veder en ik heb het nog steeds super erg naar me zin!
Ik woon nu sinds vijf dagen bij mijn gastgezin, een beetje mijn Ghanees familie en dat was heel erg wennen in het begin. Ik was natuurlijk het vliegtuig ingestapt met drie andere meiden van mijn organisatie en heb met hun ook de hele introductie week op het kantoor geslapen. En eigenlijk was ik dus nog niet echt alleen geweest, dus toen ik vrijdag middag aankwam bij mijn gezin en daar bijna niemand goed engels sprak was dat wel even slikken. De eerste avond vond ik ook het moeilijkst want moest ik nou bij hun gaan zitten met koken, ze helpen terwijl ik echt een verschrikking ben in de keuken of gewoon op mijn kamer gaan zitten. Ik ben er maar gewoon bij gaan zitten en de mensen en kinderen bleven maar in en uitstromen zonder dat iemand echt goed kon uitleggen wie het nou waren, ik had ook geen flauw benul van wie er nou wel of niet bij mij in huis woonden want ik had die avond wel 15 Ghaneese voorbij zien komen. Ik heb me toen maar terug getrokken in een kamer, die echt super luxe is voor ghaneese begrippen, ik heb een eigen woon kamer met een kamertje ernaast waar een groot bed staat en een soort van douche cabine alleen ik heb geen douche kop dus ik was me gewoon met een emmer water. Dit viel dus gelukkig heel erg mee maar toen ik later die avond naar de WC moest kreeg ik helemaal de schrik van me leven want, hoewel ik in mijn eerste blog nog leuk schreef dat ik een wc had, had ik die hier absoluut niet het was een hok met daarin een soort van verhoging waar een gat in zat, en waar ik dan de deksel vanaf moet tillen terwijl de kakkerlakken in het rond vliegen en de deur steeds opengaat. En het er ruikt alsof er een koe is overleden en daar al week ligt, mijn wc ervaring was dus niet echt een succes.
Maar toen ik eenmal een paar dagen in mijn gastgezin zat, kwam ik er achter dat ik ook een gastbroer heb die gelukkig wel heel goed engels kan en mij dus een beetje de weg wijst, ook gaat de communicatie met de rest van de familie steeds beter ik begin hun engels te begrijpen en anders gebruik ik gewoon handen en voeten.
Het zijn echt hele lieve mensen en ik begin steeds meer een band met ze te krijgen, qua eten heb ik ook geluk gehad want, ochtends krijg ik altijd een soort van zacht wit stokbrood, hier in Ghana doen ze niet aan bruin brood, met een kopje thee en s'avonds koken ze wel Ghanees voor mij en hoewel dat niet heel lekker is, is het nooit pittig of heel erg vies. Terwijl dat bij andere gastgezinnen wel zo is, die krijgen echt de lokale maaltijden die wij echt vreselijk vinden en waar ook onze maag totaal niet tegen kan!
ze hebben me hier ook geleerd hoe ik mijn eigen was moet doen, maar dat is echt zo moeilijk hier met al dat stof en zweet en alle viezigheid die, die kinderen op je smeren. Dus ik heb het geprobeerd maar ik denk toch dat ik die taak maar ga uitbesteden aan een van de vrouwen hier in de buurt, ik kan niet wachten totdat ik mijn witte shirts weer in de wasmachine kan stoppen waar ze er dan wit uitkomen inplaats van creme kleurig met bruine strepen.